Super veel valt er niet over deze avond te zeggen. Helaas ging het jaarclub eten niet door, moest zelf een heleboel vergaderen, anderen konden door verschillende redenen niet. Wees niet getreurd vrijdag een nieuwe kans!
Deze avond stond in het thema van AEGEE vs. Food, wat hier de precieze invulling van was weet ik ook niet aangezien ik moest vergaderen. Wat deze avond wel kenmerkte was mexxen op de piano. Bijna de hele avond met ongeveer 4 man mexxen. Helaasch was er wel voedesel aanwezig, iets wat het spel een aantal malen hinderde. Op een gegeven moment leidde het tot een uitschik pitcher die bestond uit:
-Broodje kankworst met ketchup
-Bier
-Kaneel
-Spekjes
-Kauwgom(niet gebruikt)
-Chocola
Verder was deze avond vrij rustig en gebeurden er vrij weinig noemenswaardige dingen en sukkelde de avond door tot half vier, toen het SB besloot om de TL aan te gooien...
woensdag 16 juni 2010
zondag 13 juni 2010
Lekker treinen
Na een leuke dag, was het vandaag tijd om maar weer eens naar het vaderland terug te keren. Volgens de regels van het hostel moesten we er om 11.00 uit, maar op datzelfde blaadje stond dat als je tot 12.00 bleef, je geen extra kosten kreeg. Natuurlijk bleven wij tot 12.00. Alleen hoe gingen wij vandaag terug? We hadden het er al over gehad, we zouden eventueel de trein kunnen nemen als we te brak waren, maar daar was op de tweede dag nog geen consensus over. De laatste dag bracht namelijk uitkomst: brakheid. Davida werd wakker en zei niets, ging douchen, en toen pas kon ze fatsoenlijk wat uitbrengen(a la Berend stijl): 'trein 'VO'. Zo ontstond er een Qualified Majority en werd te trein gepakt. Onderweg naar het Ostbahnhof bleek er een soort rommelmarkt te zijn, deze moest natuurlijk verkend worden. Het viel ons op dat er zeer veel prullaria uit een niet nader te noemen conflict aanwezig waren.
Tijd om te vertrekken! Wij gingen voor een Schöneswochende ticket, waarmee we voor slechts €38 met vijf personen door heel Duitsland konden. Het enige nadeel is, dat je dan alleen met regionale stoptreinen mag. Er stond ons dus een lange dag te wachten, maar we hadden bier dus dat was niet zo erg. In de eerste trein kwamen we al direct in contact met een Amerikaan, een Schot en een Duitse die eigenlijk in Schotland hadden willen zijn, maar dit niet konden halen vanwege de vulkaan. We hebben gezellig met ze gepilst en gezongen, maar zij moesten er al redelijk snel uit. Na Facebook(heb je ze nu een keer geadd Niek?) te hebben opgeschreven namen we afscheid en vervolgden we onze weg. Verder valt er niet veel meer te vertellen over deze dag, behalve dat er veel bier en wijn gedronken werd, veel werd gezongen en lol werd gemaakt. Uiteindelijk wisten we Enschede om 0.00 te bereiken na een reis van negen uur. Via contacten hadden we gehoord dat Asterion toen open was voor een after Agora borrel, maar dat bleek minder waar: een dichte deur. Na deze deceptie was het maar eens tijd op echt naar huis te gaan....
Tijd om te vertrekken! Wij gingen voor een Schöneswochende ticket, waarmee we voor slechts €38 met vijf personen door heel Duitsland konden. Het enige nadeel is, dat je dan alleen met regionale stoptreinen mag. Er stond ons dus een lange dag te wachten, maar we hadden bier dus dat was niet zo erg. In de eerste trein kwamen we al direct in contact met een Amerikaan, een Schot en een Duitse die eigenlijk in Schotland hadden willen zijn, maar dit niet konden halen vanwege de vulkaan. We hebben gezellig met ze gepilst en gezongen, maar zij moesten er al redelijk snel uit. Na Facebook(heb je ze nu een keer geadd Niek?) te hebben opgeschreven namen we afscheid en vervolgden we onze weg. Verder valt er niet veel meer te vertellen over deze dag, behalve dat er veel bier en wijn gedronken werd, veel werd gezongen en lol werd gemaakt. Uiteindelijk wisten we Enschede om 0.00 te bereiken na een reis van negen uur. Via contacten hadden we gehoord dat Asterion toen open was voor een after Agora borrel, maar dat bleek minder waar: een dichte deur. Na deze deceptie was het maar eens tijd op echt naar huis te gaan....
Brokkelen bij Charlie
Deze tweede dag in Berlijn begon natuurlijk heel brak, iedereen had moeite met opstaan, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Rond het middaguur begaven wij ons richting de supermarkt, waar natuurlijk ontbijt gescoord moest worden. Bij de kassa viel ons oog op kleine alcholistenflesjes kruidenbitter, deze moesten natuurlijk gekocht worden. Buiten aangekomen hadden Niek en Paul alweer hun eerste halve liter van de dag te pakken, namelijk door even op de fiets van een Duitser te letten die bier ging halen, als dank kregen ze bier. Gewapend met al deze drank(er was ook nog een heleboel Sperone) struinden wij heel Berlijn af. Eerst naar de Brandenburger Tor, en vervolgens naar de Reichtstag.
De Brandenburger Tor met als bonus Paul's afro
Inmiddels waren we heel goed in het afwimpelen van bedelaars: 'sorry I only got Maestro' of 'B: do you speak English? Wij: No absolutely not, what made you think we do?'. Verder zijn we Berlijn wel X keer doorkruist en we hebben van alles gezien, maar het hoogte punt van de dag was toch wel Checkpoint Charlie. Daar wist Paul het toch te presteren om voor 3 uur te gaan brokkelen, op slechts 50 meter van Charlie af, midden op straat! Dit leidde natuurlijk tot hilariteit onder de JC, maar het zou niet bij die ene keer blijven. Paul heeft ook nog U bahn halte Friederichstraße nog zes keer onder lopen sproeien, op het perron en in een prullenbak bij etenskraampjes, tot hilariteit van de verkopers.
Na al dit gebeuren was het toch echt tijd om een terrasje te pakken, dit gebeurde lekker in de zon aan een riviertje(sfeer+1). Na daar lekker gepilst te hebben begon de klok al vijf uur te slaan. Tijd om dus op zoek te gaan naar de topturk van Paulus aan de Warshauerstraße. Helaas werd deze niet gevonden, maar een tip aan iedereen: er zitten alleen maar topturken aan die straat. Ze zijn goedkoop, lekker en hartstikke vriendelijk. Wat er hierna precies gebeurde is voor mij een beetje een zwart gat, volgens mij zijn we naar het hostel gegaan om even de liggen/pilsen/lawaai maken, dit kon natuurlijk alleen maar leiden tot een nieuwe waarschuwing.
Later op de avond besloten we om nog even wat op te zoeken, maar er werd niets gevonden waar iedereen echt zin in had, daarom zijn we maar even weer geen slenteren onder het genot van een biertje. Toen kwamen we opeens een groep semi Duitsers tegen(1 Griek, 1 Deen, 1 Ossie en 1 Wessie). Deze waren al ver heen, wat zeer vermaeckelyk was. De deen probeerde steeds Davida te versieren, maar moest het uiteindelijk verkopen met een trap in de ballen. De Griek was helemaal gestoord, hij introduceerde de zin 'what would Dave do?' de bedoeling daarvan is, dat je je scheenbeen vastpakt en deze heen en weer beweegt. Na nog wat verder ouwehoeren besloten wij weer verder te gaan, we hebben nog een rondje metro gedaan, maar zijn uiteindelijk weer naar het hostel gegaan, omdat we allen af waren. Daar begonnen we nog aan een biertje, maar hielden we het niet lang meer vol. Een geslaagde tweede dag!
De Brandenburger Tor met als bonus Paul's afro
Inmiddels waren we heel goed in het afwimpelen van bedelaars: 'sorry I only got Maestro' of 'B: do you speak English? Wij: No absolutely not, what made you think we do?'. Verder zijn we Berlijn wel X keer doorkruist en we hebben van alles gezien, maar het hoogte punt van de dag was toch wel Checkpoint Charlie. Daar wist Paul het toch te presteren om voor 3 uur te gaan brokkelen, op slechts 50 meter van Charlie af, midden op straat! Dit leidde natuurlijk tot hilariteit onder de JC, maar het zou niet bij die ene keer blijven. Paul heeft ook nog U bahn halte Friederichstraße nog zes keer onder lopen sproeien, op het perron en in een prullenbak bij etenskraampjes, tot hilariteit van de verkopers.
Na al dit gebeuren was het toch echt tijd om een terrasje te pakken, dit gebeurde lekker in de zon aan een riviertje(sfeer+1). Na daar lekker gepilst te hebben begon de klok al vijf uur te slaan. Tijd om dus op zoek te gaan naar de topturk van Paulus aan de Warshauerstraße. Helaas werd deze niet gevonden, maar een tip aan iedereen: er zitten alleen maar topturken aan die straat. Ze zijn goedkoop, lekker en hartstikke vriendelijk. Wat er hierna precies gebeurde is voor mij een beetje een zwart gat, volgens mij zijn we naar het hostel gegaan om even de liggen/pilsen/lawaai maken, dit kon natuurlijk alleen maar leiden tot een nieuwe waarschuwing.
Later op de avond besloten we om nog even wat op te zoeken, maar er werd niets gevonden waar iedereen echt zin in had, daarom zijn we maar even weer geen slenteren onder het genot van een biertje. Toen kwamen we opeens een groep semi Duitsers tegen(1 Griek, 1 Deen, 1 Ossie en 1 Wessie). Deze waren al ver heen, wat zeer vermaeckelyk was. De deen probeerde steeds Davida te versieren, maar moest het uiteindelijk verkopen met een trap in de ballen. De Griek was helemaal gestoord, hij introduceerde de zin 'what would Dave do?' de bedoeling daarvan is, dat je je scheenbeen vastpakt en deze heen en weer beweegt. Na nog wat verder ouwehoeren besloten wij weer verder te gaan, we hebben nog een rondje metro gedaan, maar zijn uiteindelijk weer naar het hostel gegaan, omdat we allen af waren. Daar begonnen we nog aan een biertje, maar hielden we het niet lang meer vol. Een geslaagde tweede dag!
maandag 26 april 2010
Een Ierse dansgroep...
Dat dachten de mensen in Berlijn wat we waren. Het idee van een Jaarclub uitje ontstond uit een hersenspinsel van ondergetekende en Hinsenveld, om gewoon een keer te gaan liften. Dit werd geüpgraded naar een JC uitje naar Berlijn. Het aantal deelnemers van deze reis lag op 4: behalve de twee eerder genoemde personen ook nog de Heer Smits en Mevrouw(?) Flinsenberg.
We vertrokken om half twee van het station in Enschede, waarvan uit het team Hinsenveld & Moes vertrokken richting Oldenzaal om daar de A1 te pakken. Na een kwartiertje hadden we al een lift, helaas kon de beste man(hij was 40+, had een iPod, luisterde naar Falco en hij had twee apotheken gehad, maar was daarmee gestopt vanwege zijn onvrede over de farmacie industrie)ons slechts tot Bad Bentheim brengen. Daar hadden we al vlot weer een lift richting Rheine, geen wereld afstand, maar toch weer een eindje richting het doel. Wederom hadden wij daarna weer snel een lift, dit keer naar Osnabruck. Conversaties waren natuurlijk allemaal in het Duits, waarvan ik dacht dat ik het wel redelijk beheerste, maar een echt inhoudelijk gesprek is toch wel wat anders dan de weg naar de bakker vragen. In Osnabruck werden wij op een onmogelijke plek gedropt, en kregen we pas een lift na een half uurtje. Hier werden wij meegenomen door 2 jonge mannen die naar Melle gingen. Gelukkig hoefden wij niet een heel gesprek op gang te houden en konden wij lekker relaxt op weg naar Melle. Maar de aankomst in Melle bleek wederom een grote deceptie, een klein schijt dorp met een zeer kleine oprit naar de snelweg. Het zal u dan ook niets verbazen dat wij hier een hele tijd hebben gestaan totdat een vrouw zo aardig was om ons naar het volgende tankstation te brengen. Vanuit dat tankstation hadden we meer geluk, we konden meerijden tot aan Magdenburg. Bij deze lift hebben we meer dan vier uur onze Duits skills kunnen oefenen totdat wij rond 20.30 op een tankstation werden afgezet.
Na een hapje eutuh(duitse worst 'VO) was het tijd om weer verder te gaan, maar ondertussen was het al gaan schemeren. Het was dus noodzaak om zo snel mogelijk een lift te vinden. Helaas duurde dit heel lang, er was wel een Pool die niks anders sprak dan ... jawel Pools. Hier begrepen wij dus geen zak van en hebben de lift af moeten wijzen. We begonnen al te wanhopen totdat er een nieuwe BMW uit de 3 serie stopte. Deze vriendelijke mensen moesten niet naar Berlijn, maar naar Potsdam. Na zeer kort overleg werd besloten om maar mee te gaan en vanuit Potsdam de S-Bahn naar Berlijn-Ostbahnhof te pakken. Toen we ons op de zeer comfortabele achterbank hadden genesteld kon de rit beginnen. Dat deze man van doorrijden hield werd snel duidelijk, gemiddeld 180 op de teller, met zelfs een piek momentje van 240 km/u. We waren binnen no time in Potsdam! :D
Vanuit Postdam namen we de S-Bahn naar Berlijn, in deze Trein/Metro kwamen we in gesprek met een enigszins dronken Duitse vrouw die 22 jaar in Ierland had gewoond. Zij had heimwee en had haar man verlaten en was nu net weer een paar weken in Duitsland. Ondertussen moest natuurlijk de meegenomen whisky genuttigd worden, die na zo'n lange dag zeer goed smaakte. Na een half uurtje waren we op de plaats van bestemming en kon het andere team opgezocht worden, dat al zo'n anderhalf uur in de welbekende Amerikaanse fastfood toko verbleef.
Toen was het tijd om het Hostel op te zoeken, een prima toko, we hadden zelfs een eigen badkamer. Het lot gaf ons wel de kamer met de naam Antigoon. De eerste avond waren we allemaal af, en bleven we whisky, goedkope Martini Rosso, en champagne zuipen in het hostel. Dat dit tot brakheid zou leiden stond natuurlijk in de sterren geschreven. Na aandringen van het personeel zijn we toch maar minder lawaai gaan maken en was het tijd om te gaan slapen.
We vertrokken om half twee van het station in Enschede, waarvan uit het team Hinsenveld & Moes vertrokken richting Oldenzaal om daar de A1 te pakken. Na een kwartiertje hadden we al een lift, helaas kon de beste man(hij was 40+, had een iPod, luisterde naar Falco en hij had twee apotheken gehad, maar was daarmee gestopt vanwege zijn onvrede over de farmacie industrie)ons slechts tot Bad Bentheim brengen. Daar hadden we al vlot weer een lift richting Rheine, geen wereld afstand, maar toch weer een eindje richting het doel. Wederom hadden wij daarna weer snel een lift, dit keer naar Osnabruck. Conversaties waren natuurlijk allemaal in het Duits, waarvan ik dacht dat ik het wel redelijk beheerste, maar een echt inhoudelijk gesprek is toch wel wat anders dan de weg naar de bakker vragen. In Osnabruck werden wij op een onmogelijke plek gedropt, en kregen we pas een lift na een half uurtje. Hier werden wij meegenomen door 2 jonge mannen die naar Melle gingen. Gelukkig hoefden wij niet een heel gesprek op gang te houden en konden wij lekker relaxt op weg naar Melle. Maar de aankomst in Melle bleek wederom een grote deceptie, een klein schijt dorp met een zeer kleine oprit naar de snelweg. Het zal u dan ook niets verbazen dat wij hier een hele tijd hebben gestaan totdat een vrouw zo aardig was om ons naar het volgende tankstation te brengen. Vanuit dat tankstation hadden we meer geluk, we konden meerijden tot aan Magdenburg. Bij deze lift hebben we meer dan vier uur onze Duits skills kunnen oefenen totdat wij rond 20.30 op een tankstation werden afgezet.
Na een hapje eutuh(duitse worst 'VO) was het tijd om weer verder te gaan, maar ondertussen was het al gaan schemeren. Het was dus noodzaak om zo snel mogelijk een lift te vinden. Helaas duurde dit heel lang, er was wel een Pool die niks anders sprak dan ... jawel Pools. Hier begrepen wij dus geen zak van en hebben de lift af moeten wijzen. We begonnen al te wanhopen totdat er een nieuwe BMW uit de 3 serie stopte. Deze vriendelijke mensen moesten niet naar Berlijn, maar naar Potsdam. Na zeer kort overleg werd besloten om maar mee te gaan en vanuit Potsdam de S-Bahn naar Berlijn-Ostbahnhof te pakken. Toen we ons op de zeer comfortabele achterbank hadden genesteld kon de rit beginnen. Dat deze man van doorrijden hield werd snel duidelijk, gemiddeld 180 op de teller, met zelfs een piek momentje van 240 km/u. We waren binnen no time in Potsdam! :D
Vanuit Postdam namen we de S-Bahn naar Berlijn, in deze Trein/Metro kwamen we in gesprek met een enigszins dronken Duitse vrouw die 22 jaar in Ierland had gewoond. Zij had heimwee en had haar man verlaten en was nu net weer een paar weken in Duitsland. Ondertussen moest natuurlijk de meegenomen whisky genuttigd worden, die na zo'n lange dag zeer goed smaakte. Na een half uurtje waren we op de plaats van bestemming en kon het andere team opgezocht worden, dat al zo'n anderhalf uur in de welbekende Amerikaanse fastfood toko verbleef.
Toen was het tijd om het Hostel op te zoeken, een prima toko, we hadden zelfs een eigen badkamer. Het lot gaf ons wel de kamer met de naam Antigoon. De eerste avond waren we allemaal af, en bleven we whisky, goedkope Martini Rosso, en champagne zuipen in het hostel. Dat dit tot brakheid zou leiden stond natuurlijk in de sterren geschreven. Na aandringen van het personeel zijn we toch maar minder lawaai gaan maken en was het tijd om te gaan slapen.
maandag 12 april 2010
Pre-event Cantus
Eindelijk was het dan weer zover, een cantus. Maar voordat het kon beginnen moesten er eerste een paar dingen geregeld worden. Ten eerste moest er een logo op onze brasjasjes komen, daar wij dat gaaf vonden. Dit moest geschieden met textielstiften. Eerst een mal van karton gemaakt, om vervolgens lijnen te kunnen overtrekken. Het heeft een paar uur gekost, maar het resultaat mag er wel wezen.
Ook moest er nog iets gekocht worden om mee te kutten, in eerste instantie was het plan om confetti pistooltjes te kopen, die ook achtergebleven waren na het zogenoemde 'homo feest'. Helaas waren deze niet verkrijgbaar op zondag, waardoor het bij confetti knallers van de Action bleef.
Ook moest er nog iets gekocht worden om mee te kutten, in eerste instantie was het plan om confetti pistooltjes te kopen, die ook achtergebleven waren na het zogenoemde 'homo feest'. Helaas waren deze niet verkrijgbaar op zondag, waardoor het bij confetti knallers van de Action bleef.
woensdag 7 april 2010
dinsdag 6 april 2010
St. Patricks Day
Hier dan toch het lang verwachte epos over de enerverende reis richting Eíre. Dublin was onze bestemming en St. Patricks Day ons doel. Dinsdagmiddag waren Pieter, Kleinsman, Hoogendoorn, Marjolein en ondergetekende er klaar voor. Daar gingen we, richting het CD in Brussel.
De dag begon goed. Languit in de bus, krat beugels voor de mannen achterin, niets voor de 2 mensen voorin, behalve elkaar. Het niveau was op een punt waar het op dit soort reisjes hoort te zijn en al snel stopten we bij de Burger King. Een deghelijcke snack en een kroon rijcker vertrokken wij weer richting zuiden, terwijl er een To-do list in de maak was met ondertussen de volgende punten;
- Vrouw voor kleinsman
- Ier mee voor Nienke
- Een Grogan in Grogans leggen
- Brokkelen op de landingsbaan op de terugweg
Aangekomen in de stad Brussel ging het vrijd direct al goed mis. De bus besloot op moment van parkeren ermee op te houden. We stonden enigzins correct maar,.. dit was dan ook al het positieve aan dit moment. Alle aanwezigen op Emiel en ondergetekende na gingen richting CD huis om te koken.
De dag begon goed. Languit in de bus, krat beugels voor de mannen achterin, niets voor de 2 mensen voorin, behalve elkaar. Het niveau was op een punt waar het op dit soort reisjes hoort te zijn en al snel stopten we bij de Burger King. Een deghelijcke snack en een kroon rijcker vertrokken wij weer richting zuiden, terwijl er een To-do list in de maak was met ondertussen de volgende punten;
- Vrouw voor kleinsman
- Ier mee voor Nienke
- Een Grogan in Grogans leggen
- Brokkelen op de landingsbaan op de terugweg
Aangekomen in de stad Brussel ging het vrijd direct al goed mis. De bus besloot op moment van parkeren ermee op te houden. We stonden enigzins correct maar,.. dit was dan ook al het positieve aan dit moment. Alle aanwezigen op Emiel en ondergetekende na gingen richting CD huis om te koken.
vrijdag 2 april 2010
De schraalheid van Ambigu
Naar aanleiding van onze brasactie moest er natuurlijk een tegenprestatie gebeuren, maar door collectief falen van onze Jaarclub en door desinteresse is dat niet gebeurd. Hierdoor is toegezegd dat we de tas zouden terug geven. Natuurlijk was hier ook weer een staaltje desinteresse van de Heeeeeer Smits, waardoor het lang duurde voordat de daadwerkelijke overdracht plaats vond. Het duurde zelfs zo lang dat Ambigu het nodig vond om op een zondagavondborrel te gaan lopen janken op het podium en ons schraal te verklaren.
Maar dit is een beetje hypocriet, want neemt de Heeeeeer Smits eindelijk een keer de tas mee, wil een niet nader te noemen lid van ambigu hem niet eens hebben en liet de tas gewoon in de collegezaal staan. Vervolgens nam de Heeeeeer Smits de tas mee naar het gala. Aangezien wij wel honger hadden wilden wij de chocola uit de tas gaan opeten omdat Ambigu hem toch niet wilde hebben, maar toen kwam een ander lid van Ambigu die de tas toch wel wilde hebben. De hele tas? Nee natuurlijk niet, alleen de cadeaus die ze zelf leuk vond. En de rest mochten wij houden, Ambigu gaf zonder aarzelen hun cadeaus van hun jaarclub presentatie weg, de cadeaus die zij van allerlei clubjes der AEGEE-Enschede heeft gekregen. Clubjes der AEGEE-Enschede, zo springt men dus om met Uw cadeaus! Over schraalheid gesproken....
Grogans 'VO
Maar dit is een beetje hypocriet, want neemt de Heeeeeer Smits eindelijk een keer de tas mee, wil een niet nader te noemen lid van ambigu hem niet eens hebben en liet de tas gewoon in de collegezaal staan. Vervolgens nam de Heeeeeer Smits de tas mee naar het gala. Aangezien wij wel honger hadden wilden wij de chocola uit de tas gaan opeten omdat Ambigu hem toch niet wilde hebben, maar toen kwam een ander lid van Ambigu die de tas toch wel wilde hebben. De hele tas? Nee natuurlijk niet, alleen de cadeaus die ze zelf leuk vond. En de rest mochten wij houden, Ambigu gaf zonder aarzelen hun cadeaus van hun jaarclub presentatie weg, de cadeaus die zij van allerlei clubjes der AEGEE-Enschede heeft gekregen. Clubjes der AEGEE-Enschede, zo springt men dus om met Uw cadeaus! Over schraalheid gesproken....
Grogans 'VO
woensdag 24 maart 2010
White Trash feest
Het was weer eens zo ver, veel afhakers bij het JC eten, wat resulteerde in wederom een etentje met Smits et moi. Om al geheel in stemming te komen werd er goedkoop gegeten, voor een luttele 1,50 p.p. hadden wij toch een deghelijcke maaltijd. Na/tijdens het eten werd er nog even Star Wars gekeken en toen werd het tijd om de thema kleding aan te doen. Bij mij resulteerde dit in een vies witte tanktop met echte vet vlekken, trainingsbroek en een houthakkers blouse.
Voor onder weg waren er schulties, waar natuurlijk mee gespoten moest worden. Al drinkend kwamen wij de kroeg binnenlopen, die super aangekleed was. Een veranda, een caravan en natuurlijk de kapsalon annex tatoo shop. Bijna iedereen was in thema, waarvoor hulde, en iedreen gedroeg zich ook als een pauper.
Wat volgde was een zatte avond met foute muziek en pogingen om de veranda te slopen, waarin uiteindelijk Rinke slaagde, maar het moest bekopen met een verwijzing naar de deur. Tenslotte werd mij gevraagd of ik wilde naborrelen, maar aangezien het een grafzooi was ben ik maar rustig op huis aangegaan...
Grogans 'VO
Voor onder weg waren er schulties, waar natuurlijk mee gespoten moest worden. Al drinkend kwamen wij de kroeg binnenlopen, die super aangekleed was. Een veranda, een caravan en natuurlijk de kapsalon annex tatoo shop. Bijna iedereen was in thema, waarvoor hulde, en iedreen gedroeg zich ook als een pauper.
Wat volgde was een zatte avond met foute muziek en pogingen om de veranda te slopen, waarin uiteindelijk Rinke slaagde, maar het moest bekopen met een verwijzing naar de deur. Tenslotte werd mij gevraagd of ik wilde naborrelen, maar aangezien het een grafzooi was ben ik maar rustig op huis aangegaan...
Grogans 'VO
maandag 22 maart 2010
Einde-van-het-weekend borrel/informele opening dies/dansworkshop
Topavond. Horloge kapot. Beurse kont. Brakke kop. Mexxen. Winkelwagen. Gat. Ganzenbar. Shotjes. Ganzenbar. Pitchers. Drankrekening. Shalom. Euhten. Kapsalon. Dansles. Cha cha. quickstep.
Meer inhoud is welkom
woensdag 17 maart 2010
vrijdag 12 maart 2010
Jaarclub prestatie Viva la Vi
Gister was het dan zo ver, eindelijk de laatste jaarclub presentatie van het jaar. Hiervoor moest natuurlijk een cadeau gekocht worden. Al een paar weken zaten we met het idee om de jaarclub een hek cadeau te doen, omdat zij de laatste, dus de hekkensluiter zijn. Dit plan moest natuurlijk worden uitgevoerd, dus ging ondergetekende naar de dichtstbijzijnde bouwmarkt, om voor een luttele 12,50 een hak aan te schaffen. Op het moment dat ik naar buiten liep bedacht ik dat het wel leuk zou zijn als we dat hek nog een extra bedoeling zouden geven. De jaarclub moet hem doorgeven aan de hekkensluiter van 2010/2011 en die weer aan die van het jaar daarop enzovoorts.
Na enige communicatie werd besloten om het hek te verfraaien met allerhande versieringen en logo's. Elke hekkensluiter krijgt een paaltje, en het hek kan dus tot 2023 mee. Na anderhalf uur arbeid van Hinsenveld en ondergetekende was het hek dan af, naar volle tevredenheid. Voor mij werd het weer tijd om het hek weer mee terug te nemen naar mijn huis, met als gevolg rare blikken van burgers en een lamme arm. Maar het resultaat mag er wezen:
Na enige communicatie werd besloten om het hek te verfraaien met allerhande versieringen en logo's. Elke hekkensluiter krijgt een paaltje, en het hek kan dus tot 2023 mee. Na anderhalf uur arbeid van Hinsenveld en ondergetekende was het hek dan af, naar volle tevredenheid. Voor mij werd het weer tijd om het hek weer mee terug te nemen naar mijn huis, met als gevolg rare blikken van burgers en een lamme arm. Maar het resultaat mag er wezen:
woensdag 10 maart 2010
Jaarclub eten & presentatie Noes
Het begon allemaal met een conversatie over de mail, waarin een groot deel(lees: 5 mensen) aangaf niet mee te eten. De enige overgebleven personen waren de heer Smits en ondergetekende. Aangezien wij beiden fan zijn van aanbiedingen en de vorige keer braadworst lekker vonden, was het natuurlijk vanzelfsprekend dat er braadworst met broodjes gehaald werd. Ook leek het ons een goed idee om een (goedkope) fles witte Lambrusco te halen. Het eten werd besloten met het kijken van bijna alle Mastermovies filmpjes, gewoon omdat het kan.
Toen was de tijd aangebroken om naar ons aller Asterion te gaan. Daar aangekomen was het erg rustig, hoewel niet zo rustig als Myrthe beschrijft in haar eerste logboek stukje. SB, DB, PCSA en hier en daar een verdwaald Jan Lid waren aanwezig. Dit bleef zo rustig tot kwart voor twaalf, het werd iets drukker, maar zo druk als onze presentatie werd het nooit. Het board stond achter de tap en hadden een shotje van de avond: stuiterbal, een combinatie van sambuca en blue curacao in een kamikaze meter, die ze tijdens de EBM hebben meegebietst.
Toen was de tijd aangebroken om naar ons aller Asterion te gaan. Daar aangekomen was het erg rustig, hoewel niet zo rustig als Myrthe beschrijft in haar eerste logboek stukje. SB, DB, PCSA en hier en daar een verdwaald Jan Lid waren aanwezig. Dit bleef zo rustig tot kwart voor twaalf, het werd iets drukker, maar zo druk als onze presentatie werd het nooit. Het board stond achter de tap en hadden een shotje van de avond: stuiterbal, een combinatie van sambuca en blue curacao in een kamikaze meter, die ze tijdens de EBM hebben meegebietst.
zaterdag 6 maart 2010
Vrijdag brakdag
Na een zeer succesvolle donderdag avond. Begon de Vrijdag toch beduident minder goed. Mezelf voelende alsof ik geraakt was door een tram werd er toch maar besloten om de dag te beginnen. Eenmaal op de universiteit aangekomen bleek de projectgroep van Moes en ondergetekende een zeer gemotiveerd individu te bevatten. Punten pakken was ineens een stuk reëler.
De rest van de middag was eigenlijk niet noemens waardig. Toch werd er maar wel besloten om de JC-kleding aan te doen en ons voor te bereiden op een gezamelijke maaltijd. De heer Smits was eigenlijk niet van plan te komen, maar naar een zeer diepgaand gesprek van een aantal regels via internet was zijn mening verandert.
Wat normaal gesproken een goed recept is voor een foute avond, groene gillets en de heren Moes, Smits & Hinsenveld bijeen in combinatie met bier, bleek achteraf gezien niet te werken. Kenmerkend voor deze avond is het gebrek aan initiatief en lust om er toch een goede avond van te maken. Mede hierdoor bleek het feest in atak uitverkocht op het moment dat wij weg wouden gaan, gelukkig bestaat er twitter om zoon teleurstelling te voorkomen.
Vele momenten waarop gezegd werd te gaan en enkele tientalle nare films op internet later begaf het gezelschap zich wonderbaarlijk genoeg toch richting het centrum van ons mooi Enschede. Daar aangekomen kon er nog net meegedaan worden met een select gezelschap in Asterion voor een laatste biertje. Waar ongeveer na één uur na vertrek van Huize de Warme Bakker het gezelschap alweer huiswaarts keerde.
Een avond die niet noemenswaardig te noemen is en gekenmerkt wordt door alom afheid van de aanwezige mensen door een zeer goede kroegavond van de dag ervoor!
De rest van de middag was eigenlijk niet noemens waardig. Toch werd er maar wel besloten om de JC-kleding aan te doen en ons voor te bereiden op een gezamelijke maaltijd. De heer Smits was eigenlijk niet van plan te komen, maar naar een zeer diepgaand gesprek van een aantal regels via internet was zijn mening verandert.
Wat normaal gesproken een goed recept is voor een foute avond, groene gillets en de heren Moes, Smits & Hinsenveld bijeen in combinatie met bier, bleek achteraf gezien niet te werken. Kenmerkend voor deze avond is het gebrek aan initiatief en lust om er toch een goede avond van te maken. Mede hierdoor bleek het feest in atak uitverkocht op het moment dat wij weg wouden gaan, gelukkig bestaat er twitter om zoon teleurstelling te voorkomen.
Vele momenten waarop gezegd werd te gaan en enkele tientalle nare films op internet later begaf het gezelschap zich wonderbaarlijk genoeg toch richting het centrum van ons mooi Enschede. Daar aangekomen kon er nog net meegedaan worden met een select gezelschap in Asterion voor een laatste biertje. Waar ongeveer na één uur na vertrek van Huize de Warme Bakker het gezelschap alweer huiswaarts keerde.
Een avond die niet noemenswaardig te noemen is en gekenmerkt wordt door alom afheid van de aanwezige mensen door een zeer goede kroegavond van de dag ervoor!
vrijdag 5 maart 2010
Jaarclubpresentatie Wicked
Vandaag stond voor mij in het teken van het onverwachte. Zo vernam ik vanmiddag dat ik onverwacht een prat resultaat voor mijn tentamen over verkazende necrose gehaald had. Dit onderwerp heeft menig JC-lid reeds behoorlijk geïrriteerd. Het afsluiten van dat onderwerp mocht dus zeker gevierd worden en voor mij was al snel duidelijk dat dit een late avond zou worden.
De jaarclub die onder Grogans beter bekend staat als een een anagram van Slack Honchos (zal de echte naam maar niet noemen) bleek zichzelf inderdaad Wicked te noemen. Deze geile beren vonden het nodig om als een stel Pandemonen binnen te komen en vervolgens een aan mij gelijkende pop te offeren. De offering bestond uit een executie door ophanging, waarbij de onveroordeelde nog extra gemarteld werd doordat zijn voeten de grond net raakten. Dit konden wij natuurlijk niet zonder consequenties laten gebeuren. Dus na het feliciteren met een appetijtelijke grogan in een onverkwikkelijke handdoek was het tijd om de pop te bemachtigen. Een snelle beweging op een opportuun moment leidde ertoe dat 2 minuten later de menselijke figuur op de vaste brasobject-dumplocatie lag.
Het bier vloeide rijckelijk, en onverwacht stonden Moes en Hinsenveld aan de andere kant van de bar. Ik weet niet hoe, maar het is men daar en toen gelukt om mij in te schrijven voor het tappersgilde. Geen idee wat ik daarvan moet vinden; ik ben bang dat ik nu toch maar wat namen moet gaan leren...
Tegen het einde van de avond een poging gewaagd om het gat in de markt te betreden. Na het winkelwagenincident had ik alleen nog maar onherkenbaar door een hoop varkenszaad in mijn haar mijn weg naar het gat gevonden. Maar ook nu, in volle afro en groen gilet, was er gelukkig geen probleem om binnen te komen en te blijven. Wat heerlijk gerstenat, groeten aan huis- en studiegenoten, en wat korte conversaties met Audentianen vulden de korte tijd voordat het licht aansprong. Nog even naar het linker Asterionurinoir terwijl de wacked de kroeg aan het poetsen was en ik kon voldaan naar huis.
Met een pop achterop :)
donderdag 4 maart 2010
Eten BàB & SB wissel
GRATIS BIER!!!!
Zo begon deze geweldige avond. Heer Hinsenveld en ondergetekende begaven ons naar de niet nader te noemen groot grutter, om aldaar eten te halen voor ons etentje met Bric-à-Brak. Etentje met BàB? Waarom? Omdat ze een das van ons hebben gebrast tjdens onze presentatie en als tegenprestatie moesten wij een etentje verzorgen. Tijdens het boodschappen doen moest er natuurlijk ook nog bier meegenomen worden. Aangekomen bij de kassa geeft Niek aan dat we een kratje pils hebben en de caissière geeft ons een betaald stikker. Het totaal bedrag kwam uit op 27 euro nog wat(voor eten voor 11 mensen en een krat bier?!). Ik betaal netjes en loop naar de uitgang. Buiten aangekomen kijk ik op de bon en zie ik dat ze het kratje niet heeft aangeslagen. Dit betekent maar één ding: gratis bier.
Zo begon deze geweldige avond. Heer Hinsenveld en ondergetekende begaven ons naar de niet nader te noemen groot grutter, om aldaar eten te halen voor ons etentje met Bric-à-Brak. Etentje met BàB? Waarom? Omdat ze een das van ons hebben gebrast tjdens onze presentatie en als tegenprestatie moesten wij een etentje verzorgen. Tijdens het boodschappen doen moest er natuurlijk ook nog bier meegenomen worden. Aangekomen bij de kassa geeft Niek aan dat we een kratje pils hebben en de caissière geeft ons een betaald stikker. Het totaal bedrag kwam uit op 27 euro nog wat(voor eten voor 11 mensen en een krat bier?!). Ik betaal netjes en loop naar de uitgang. Buiten aangekomen kijk ik op de bon en zie ik dat ze het kratje niet heeft aangeslagen. Dit betekent maar één ding: gratis bier.
vrijdag 19 februari 2010
Jaarclub presentatie Ambigu
Zo waar te beginnen met deze koninghen avond. Het begon allemaal toen ondergetekende over de grogans-l zei dat hij het cadeau voor de(toen voor ons nog onbekende) jaarclub die 's avonds moest presenteren in Asterion, zou maken. Het idee was dat er een chocolade '2' werd gemaakt, omdat Wauw de tweede JC was die een brief inleverde en dit deden ze door hun brief in chocola vorm aan te bieden(die overigens zeer goed smaakte). Eenmaal bezig met maken van de vorm voor de chocola(pizza dozen 'VO) ging het best goed en zelfs na het smelten van de chocoladerepen van de Lidl hield de vorm goed stand. Een paar uur later, bij het bekijken van het resultaat, bleek het toch niet helemaal goed te zijn gegaan, iets met plastic tussen de chocola en het breken van de 2. Wat telefoontjes later was de oplossing gevonden: Niek zou nog wel wat in elkaar flansen.
Diezelfde avond werd maar eens besloten om tegen een uurtje of 11 via Niek(inclusief cadeau) naar Asterion te gaan, waar wij jammerlijk genoeg de Almanak presentatie misten, van JC genootje Davida. Waar wij wel op tijd voor waren was de JC presenatie. In de kroeg hing een net, met daarin een graflading aan ballonnen. Wauw was aanwezig met allemaal een letter op de buik. Later met de presentatie viel alles op z'n plek en bleek dat de letters samen de naam van de kersverse JC vormden: Ambigu. Tijd om te feliciteren, en vervolgens een poging doen om het fust soldaat te maken. Ondertussen werden er plannen gesmeed om iets te brassen, dit kon na het succes van dinsdag bij RaRa natuurlijk niet uitblijven. Onopvallend als altijd wist Paul een Action tas met een heleboel units te brassen. De brief moet op moment van schrijven nog gemaakt worden, dus later meer hierover.
Diezelfde avond werd maar eens besloten om tegen een uurtje of 11 via Niek(inclusief cadeau) naar Asterion te gaan, waar wij jammerlijk genoeg de Almanak presentatie misten, van JC genootje Davida. Waar wij wel op tijd voor waren was de JC presenatie. In de kroeg hing een net, met daarin een graflading aan ballonnen. Wauw was aanwezig met allemaal een letter op de buik. Later met de presentatie viel alles op z'n plek en bleek dat de letters samen de naam van de kersverse JC vormden: Ambigu. Tijd om te feliciteren, en vervolgens een poging doen om het fust soldaat te maken. Ondertussen werden er plannen gesmeed om iets te brassen, dit kon na het succes van dinsdag bij RaRa natuurlijk niet uitblijven. Onopvallend als altijd wist Paul een Action tas met een heleboel units te brassen. De brief moet op moment van schrijven nog gemaakt worden, dus later meer hierover.
woensdag 17 februari 2010
Jaarclub presentatie Ra Ra
Zo, mijn eerste bericht op onze mooie blog gaat meteen over een avond waarvan ik momenteel denk, Waarom?! Het begon allemaal zo mooi tijdens het college European social integration. Moes en ondergetekende bedachten dat, wilden wij het JC eten halen, er halverwege weg gegaan moest worden. Het eindigt helaas met hoofdpijn, brakheid en alom af zijn.
Toch kan deze avond zeker als typisch getekend worden. Na een hapje en een drankje werd door de heren van de JC besloten om een authentiek spel te gaan beoefenen. Hetgeen einigde in ons best doen zoveel mogelijk ballen tegelijkertijd op één baan te gooien.
Toen wij dit schone spel naar tevredenheid beoefend hadden werd toch maar besloten ons richting het centrum van het schone Enschede te begeven. Wij stranden helaas, in eerste instantie, nog niet in onze mooie sociëteit Asterion maar in Back-stage. Hier kwam het tot een concept om de wereld te veroveren op een manier waar de Heer Mengele nog wel een puntje aan kan zuigen. Helaas, was dit een gesprek wat ik niet wens te hoeven herhalen.
Gelukkig kwam dit allemaal snel tot een einde, wij moesten ons immers naar Asterion begeven om JC RaRa te kunnen feliciteren met het erkend worden als 2e Jaarclub der AEGEE-Enschede 2009-2010. Dit selecte gezelschap bestaat uit 7 dames, waarmee wij zeer binnenkort een avond gaan socializen, hierover op een ander tijdstip meer. En goed gekozen logo, gefaal aan onze kant door pas als 2e JC de felicitaties over te kunnen brengen en het ingooien van een fust door de dames, begonnen voor bepaalde mensen de nare tijden pas echt.
Toch kan deze avond zeker als typisch getekend worden. Na een hapje en een drankje werd door de heren van de JC besloten om een authentiek spel te gaan beoefenen. Hetgeen einigde in ons best doen zoveel mogelijk ballen tegelijkertijd op één baan te gooien.
Toen wij dit schone spel naar tevredenheid beoefend hadden werd toch maar besloten ons richting het centrum van het schone Enschede te begeven. Wij stranden helaas, in eerste instantie, nog niet in onze mooie sociëteit Asterion maar in Back-stage. Hier kwam het tot een concept om de wereld te veroveren op een manier waar de Heer Mengele nog wel een puntje aan kan zuigen. Helaas, was dit een gesprek wat ik niet wens te hoeven herhalen.
Gelukkig kwam dit allemaal snel tot een einde, wij moesten ons immers naar Asterion begeven om JC RaRa te kunnen feliciteren met het erkend worden als 2e Jaarclub der AEGEE-Enschede 2009-2010. Dit selecte gezelschap bestaat uit 7 dames, waarmee wij zeer binnenkort een avond gaan socializen, hierover op een ander tijdstip meer. En goed gekozen logo, gefaal aan onze kant door pas als 2e JC de felicitaties over te kunnen brengen en het ingooien van een fust door de dames, begonnen voor bepaalde mensen de nare tijden pas echt.
maandag 15 februari 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)