St. Patricks Day

Hier dan toch het lang verwachte epos over de enerverende reis richting Eíre. Dublin was onze bestemming en St. Patricks Day ons doel. Dinsdagmiddag waren Pieter, Kleinsman, Hoogendoorn, Marjolein en ondergetekende er klaar voor. Daar gingen we, richting het CD in Brussel.

De dag begon goed. Languit in de bus, krat beugels voor de mannen achterin, niets voor de 2 mensen voorin, behalve elkaar. Het niveau was op een punt waar het op dit soort reisjes hoort te zijn en al snel stopten we bij de Burger King. Een deghelijcke snack en een kroon rijcker vertrokken wij weer richting zuiden, terwijl er een To-do list in de maak was met ondertussen de volgende punten;

- Vrouw voor kleinsman
- Ier mee voor Nienke
- Een Grogan in Grogans leggen
- Brokkelen op de landingsbaan op de terugweg

Aangekomen in de stad Brussel ging het vrijd direct al goed mis. De bus besloot op moment van parkeren ermee op te houden. We stonden enigzins correct maar,.. dit was dan ook al het positieve aan dit moment. Alle aanwezigen op Emiel en ondergetekende na gingen richting CD huis om te koken.



De droevige overgeblevenen besloten dan maar de Whisky meegenomen door Hoogendoorn te gaan nuttigen. Na een kort half uur kwam er een frans sprekende monteur. Gelukkig sprak hij voldoende Vlaams om duidelijk te maken dat er een takelwagen moest komen. Besloten werd Marjolein te bellen die als enige nuchtere, de rest moest komen regelen. Zij kwam Kleinsman afwissellen. De komende paar uur waren niet nader te noemen speciaal. Een stevig gesprek, heel veel wachten en aan mijn kant veel irritatie door oa. Frans sprekenden is een correcte samenvatting van twee slopende uren. De volgende toevoeging aan het To-do lijstje was:

-Brokkelen over een fransoos

Gelukkig duurde dit maar ongeveer anderhalf uur plus een taxi rit terug naar het CD huis. Daar aangekomen hebben we eerst oer Hollandsch gegeten. Stampot boerenkool met Veul worst en boswandeling. Aangezien dit drankje immersch groen is(St. Patricks Day) en ook zeer Nederlandsch, of in ieder geval, dit denkt het huidige CD.

Na de maaltijd kwamen wij al spoedig tot de conclussie; Als we niet snel vertrekken dan komen we niet meer in Dublin,.. aangezien die 80KM naar Charleroi vrij moeilijk te voet af te leggen zijn in 6 uur tijd. Het volgende To-do ding op ons lijstje was:

- Uberhaupt aankomen (een van de weinige punten die we gehaald hebben)

Veel gestress, gezeur & lol(Meer gedoe is in mijn ogen op dit soort avonturen alleen maar meer beter) later, vertrokken wij rond elf uur naar de tram halte. Vanaf hier werd het een drama, 2 uur treinen, een taxi naar het vliegveld en vervolgens daar wachten. Ondertussen mezelf redelijk succesvol vinden in het slapen op een betonnen vloer ben ik van mening dat dit nooit meer nodig hoeft te zijn.

Na één á twéé uur slaap, het vliegtuig in om vervolgens zeer snel in Dublin aan te komen. De pret kon beginnen en zo ging het ook. Na de spullen achtergelaten te hebben in het hostel zijn wij dan ook maar snel richting de optocht gegaan.

Onderweg hebben wij nog even snel 4 schone hoofddeksel bemachtigt. Onderweg naar de plek van de optocht werd er nog even aan mij gevraagt'Sir, do you know when the parade starts'?. Check!; eruit zien als een Ier was gelukt. Wonder boven wonder, mijn eerste doel was bereikt, Grogans pub na pak hem beet 4 uur landen al gevonden. De jaarclub was op de hoogte gebracht, helaas was deze plek toener tijd nog gesloten, hoewel ik het er niet mee eens ben is 11 uur de ochtends immersch geen tijd voor stout.

Wachtent bij de optocht, wat wel uren leek, en uiteindelijk ook anderhalf uur bleek te zijn besloten Pieter en ik maar naar Grogans pub terug te gaan, hierover kan alleen maar gezegd worden'Hulde!!, want mijn beste 5/6 uur in Dublin begonnen.

Grogans Castle Lounge,

De naam zegt het alleen al, een zeer stijlvol kroegje voor jong en oud. Alle intellecten van de samenleving komen hier samen. De puzzelende en krant lezende opa's en oma's tot de toch wel charmante artistieke dames. Gaarne zou ik hier meer over willen meedelen, toch ben ik van mening da iedereen zelf deze schone zaak persoonlijk moet ervaren.

Een quote van de eigenaar: "I grew old in this place, 've been workin here for 38 years". Zegt al genoeg over hoe goed het hier vertoeven is.

Na een acceptabele hoeveelheid pints werd toch maar besloten hostelwaarts te keren voor een avondmaal. Hier konden wij nog een handdoek worstelling tussen Kleinsman en Pieter aanschouwen, maar door de aanwezigheid van een persoon die door alle energie en ook het humeur heen was vertrok een select gezelschap richting de gezamelijke ruimte van het hostel.

Hier kwamen wij een groep Duitse dames tegen met wie wij de rest van de avond doorgebracht hebben. Even leek een To-dotje nog ingekopt te gaan worden, maar ternauwernood ging dit mis. Wel op de foto met de Ierse politie geweest. Wat ook zeer gewaardeerd werd.

Na terugkomst in het hostel nog nageborrelt in de gezamelijke woonkamer waar ik mijn vermoedens over het Amerikaanse volk kon bevestigen; "You speak bloody english better than i do". Heerlijk.

De terugreis is één grote waas, in de bus naar vliegtuig, uit de busm in het vliegtuig naar Brussel, uit het vliegtuig, wachten in Brussel, In AEGEE-Bus naar Enschede, thuis aankomen. Hoogt punt van dit laatste stuk was dat 3/5 Dublin gangers besloot naar het pakkerij feest te gaan. Deze avond werd afgesloten in stijl, Zat, vervelend en vooral veel geklaar over hoe het in Dublin dus absoluut niet ging!

Het was goed, het was phraaiy en voor iedereen; houdt 17 maart 2011 vrij, het zou zomaar kunnen dat u dit geniale feest ook eens mee mag maken.