donderdag 12 april 2012
woensdag 16 juni 2010
Dinsdag kroegavond
Super veel valt er niet over deze avond te zeggen. Helaas ging het jaarclub eten niet door, moest zelf een heleboel vergaderen, anderen konden door verschillende redenen niet. Wees niet getreurd vrijdag een nieuwe kans!
Deze avond stond in het thema van AEGEE vs. Food, wat hier de precieze invulling van was weet ik ook niet aangezien ik moest vergaderen. Wat deze avond wel kenmerkte was mexxen op de piano. Bijna de hele avond met ongeveer 4 man mexxen. Helaasch was er wel voedesel aanwezig, iets wat het spel een aantal malen hinderde. Op een gegeven moment leidde het tot een uitschik pitcher die bestond uit:
-Broodje kankworst met ketchup
-Bier
-Kaneel
-Spekjes
-Kauwgom(niet gebruikt)
-Chocola
Verder was deze avond vrij rustig en gebeurden er vrij weinig noemenswaardige dingen en sukkelde de avond door tot half vier, toen het SB besloot om de TL aan te gooien...
Deze avond stond in het thema van AEGEE vs. Food, wat hier de precieze invulling van was weet ik ook niet aangezien ik moest vergaderen. Wat deze avond wel kenmerkte was mexxen op de piano. Bijna de hele avond met ongeveer 4 man mexxen. Helaasch was er wel voedesel aanwezig, iets wat het spel een aantal malen hinderde. Op een gegeven moment leidde het tot een uitschik pitcher die bestond uit:
-Broodje kankworst met ketchup
-Bier
-Kaneel
-Spekjes
-Kauwgom(niet gebruikt)
-Chocola
Verder was deze avond vrij rustig en gebeurden er vrij weinig noemenswaardige dingen en sukkelde de avond door tot half vier, toen het SB besloot om de TL aan te gooien...
zondag 13 juni 2010
Lekker treinen
Na een leuke dag, was het vandaag tijd om maar weer eens naar het vaderland terug te keren. Volgens de regels van het hostel moesten we er om 11.00 uit, maar op datzelfde blaadje stond dat als je tot 12.00 bleef, je geen extra kosten kreeg. Natuurlijk bleven wij tot 12.00. Alleen hoe gingen wij vandaag terug? We hadden het er al over gehad, we zouden eventueel de trein kunnen nemen als we te brak waren, maar daar was op de tweede dag nog geen consensus over. De laatste dag bracht namelijk uitkomst: brakheid. Davida werd wakker en zei niets, ging douchen, en toen pas kon ze fatsoenlijk wat uitbrengen(a la Berend stijl): 'trein 'VO'. Zo ontstond er een Qualified Majority en werd te trein gepakt. Onderweg naar het Ostbahnhof bleek er een soort rommelmarkt te zijn, deze moest natuurlijk verkend worden. Het viel ons op dat er zeer veel prullaria uit een niet nader te noemen conflict aanwezig waren.
Tijd om te vertrekken! Wij gingen voor een Schöneswochende ticket, waarmee we voor slechts €38 met vijf personen door heel Duitsland konden. Het enige nadeel is, dat je dan alleen met regionale stoptreinen mag. Er stond ons dus een lange dag te wachten, maar we hadden bier dus dat was niet zo erg. In de eerste trein kwamen we al direct in contact met een Amerikaan, een Schot en een Duitse die eigenlijk in Schotland hadden willen zijn, maar dit niet konden halen vanwege de vulkaan. We hebben gezellig met ze gepilst en gezongen, maar zij moesten er al redelijk snel uit. Na Facebook(heb je ze nu een keer geadd Niek?) te hebben opgeschreven namen we afscheid en vervolgden we onze weg. Verder valt er niet veel meer te vertellen over deze dag, behalve dat er veel bier en wijn gedronken werd, veel werd gezongen en lol werd gemaakt. Uiteindelijk wisten we Enschede om 0.00 te bereiken na een reis van negen uur. Via contacten hadden we gehoord dat Asterion toen open was voor een after Agora borrel, maar dat bleek minder waar: een dichte deur. Na deze deceptie was het maar eens tijd op echt naar huis te gaan....
Tijd om te vertrekken! Wij gingen voor een Schöneswochende ticket, waarmee we voor slechts €38 met vijf personen door heel Duitsland konden. Het enige nadeel is, dat je dan alleen met regionale stoptreinen mag. Er stond ons dus een lange dag te wachten, maar we hadden bier dus dat was niet zo erg. In de eerste trein kwamen we al direct in contact met een Amerikaan, een Schot en een Duitse die eigenlijk in Schotland hadden willen zijn, maar dit niet konden halen vanwege de vulkaan. We hebben gezellig met ze gepilst en gezongen, maar zij moesten er al redelijk snel uit. Na Facebook(heb je ze nu een keer geadd Niek?) te hebben opgeschreven namen we afscheid en vervolgden we onze weg. Verder valt er niet veel meer te vertellen over deze dag, behalve dat er veel bier en wijn gedronken werd, veel werd gezongen en lol werd gemaakt. Uiteindelijk wisten we Enschede om 0.00 te bereiken na een reis van negen uur. Via contacten hadden we gehoord dat Asterion toen open was voor een after Agora borrel, maar dat bleek minder waar: een dichte deur. Na deze deceptie was het maar eens tijd op echt naar huis te gaan....
Brokkelen bij Charlie
Deze tweede dag in Berlijn begon natuurlijk heel brak, iedereen had moeite met opstaan, maar uiteindelijk is het toch gelukt. Rond het middaguur begaven wij ons richting de supermarkt, waar natuurlijk ontbijt gescoord moest worden. Bij de kassa viel ons oog op kleine alcholistenflesjes kruidenbitter, deze moesten natuurlijk gekocht worden. Buiten aangekomen hadden Niek en Paul alweer hun eerste halve liter van de dag te pakken, namelijk door even op de fiets van een Duitser te letten die bier ging halen, als dank kregen ze bier. Gewapend met al deze drank(er was ook nog een heleboel Sperone) struinden wij heel Berlijn af. Eerst naar de Brandenburger Tor, en vervolgens naar de Reichtstag.
De Brandenburger Tor met als bonus Paul's afro
Inmiddels waren we heel goed in het afwimpelen van bedelaars: 'sorry I only got Maestro' of 'B: do you speak English? Wij: No absolutely not, what made you think we do?'. Verder zijn we Berlijn wel X keer doorkruist en we hebben van alles gezien, maar het hoogte punt van de dag was toch wel Checkpoint Charlie. Daar wist Paul het toch te presteren om voor 3 uur te gaan brokkelen, op slechts 50 meter van Charlie af, midden op straat! Dit leidde natuurlijk tot hilariteit onder de JC, maar het zou niet bij die ene keer blijven. Paul heeft ook nog U bahn halte Friederichstraße nog zes keer onder lopen sproeien, op het perron en in een prullenbak bij etenskraampjes, tot hilariteit van de verkopers.
Na al dit gebeuren was het toch echt tijd om een terrasje te pakken, dit gebeurde lekker in de zon aan een riviertje(sfeer+1). Na daar lekker gepilst te hebben begon de klok al vijf uur te slaan. Tijd om dus op zoek te gaan naar de topturk van Paulus aan de Warshauerstraße. Helaas werd deze niet gevonden, maar een tip aan iedereen: er zitten alleen maar topturken aan die straat. Ze zijn goedkoop, lekker en hartstikke vriendelijk. Wat er hierna precies gebeurde is voor mij een beetje een zwart gat, volgens mij zijn we naar het hostel gegaan om even de liggen/pilsen/lawaai maken, dit kon natuurlijk alleen maar leiden tot een nieuwe waarschuwing.
Later op de avond besloten we om nog even wat op te zoeken, maar er werd niets gevonden waar iedereen echt zin in had, daarom zijn we maar even weer geen slenteren onder het genot van een biertje. Toen kwamen we opeens een groep semi Duitsers tegen(1 Griek, 1 Deen, 1 Ossie en 1 Wessie). Deze waren al ver heen, wat zeer vermaeckelyk was. De deen probeerde steeds Davida te versieren, maar moest het uiteindelijk verkopen met een trap in de ballen. De Griek was helemaal gestoord, hij introduceerde de zin 'what would Dave do?' de bedoeling daarvan is, dat je je scheenbeen vastpakt en deze heen en weer beweegt. Na nog wat verder ouwehoeren besloten wij weer verder te gaan, we hebben nog een rondje metro gedaan, maar zijn uiteindelijk weer naar het hostel gegaan, omdat we allen af waren. Daar begonnen we nog aan een biertje, maar hielden we het niet lang meer vol. Een geslaagde tweede dag!
De Brandenburger Tor met als bonus Paul's afro
Inmiddels waren we heel goed in het afwimpelen van bedelaars: 'sorry I only got Maestro' of 'B: do you speak English? Wij: No absolutely not, what made you think we do?'. Verder zijn we Berlijn wel X keer doorkruist en we hebben van alles gezien, maar het hoogte punt van de dag was toch wel Checkpoint Charlie. Daar wist Paul het toch te presteren om voor 3 uur te gaan brokkelen, op slechts 50 meter van Charlie af, midden op straat! Dit leidde natuurlijk tot hilariteit onder de JC, maar het zou niet bij die ene keer blijven. Paul heeft ook nog U bahn halte Friederichstraße nog zes keer onder lopen sproeien, op het perron en in een prullenbak bij etenskraampjes, tot hilariteit van de verkopers.
Na al dit gebeuren was het toch echt tijd om een terrasje te pakken, dit gebeurde lekker in de zon aan een riviertje(sfeer+1). Na daar lekker gepilst te hebben begon de klok al vijf uur te slaan. Tijd om dus op zoek te gaan naar de topturk van Paulus aan de Warshauerstraße. Helaas werd deze niet gevonden, maar een tip aan iedereen: er zitten alleen maar topturken aan die straat. Ze zijn goedkoop, lekker en hartstikke vriendelijk. Wat er hierna precies gebeurde is voor mij een beetje een zwart gat, volgens mij zijn we naar het hostel gegaan om even de liggen/pilsen/lawaai maken, dit kon natuurlijk alleen maar leiden tot een nieuwe waarschuwing.
Later op de avond besloten we om nog even wat op te zoeken, maar er werd niets gevonden waar iedereen echt zin in had, daarom zijn we maar even weer geen slenteren onder het genot van een biertje. Toen kwamen we opeens een groep semi Duitsers tegen(1 Griek, 1 Deen, 1 Ossie en 1 Wessie). Deze waren al ver heen, wat zeer vermaeckelyk was. De deen probeerde steeds Davida te versieren, maar moest het uiteindelijk verkopen met een trap in de ballen. De Griek was helemaal gestoord, hij introduceerde de zin 'what would Dave do?' de bedoeling daarvan is, dat je je scheenbeen vastpakt en deze heen en weer beweegt. Na nog wat verder ouwehoeren besloten wij weer verder te gaan, we hebben nog een rondje metro gedaan, maar zijn uiteindelijk weer naar het hostel gegaan, omdat we allen af waren. Daar begonnen we nog aan een biertje, maar hielden we het niet lang meer vol. Een geslaagde tweede dag!
maandag 26 april 2010
Een Ierse dansgroep...
Dat dachten de mensen in Berlijn wat we waren. Het idee van een Jaarclub uitje ontstond uit een hersenspinsel van ondergetekende en Hinsenveld, om gewoon een keer te gaan liften. Dit werd geüpgraded naar een JC uitje naar Berlijn. Het aantal deelnemers van deze reis lag op 4: behalve de twee eerder genoemde personen ook nog de Heer Smits en Mevrouw(?) Flinsenberg.
We vertrokken om half twee van het station in Enschede, waarvan uit het team Hinsenveld & Moes vertrokken richting Oldenzaal om daar de A1 te pakken. Na een kwartiertje hadden we al een lift, helaas kon de beste man(hij was 40+, had een iPod, luisterde naar Falco en hij had twee apotheken gehad, maar was daarmee gestopt vanwege zijn onvrede over de farmacie industrie)ons slechts tot Bad Bentheim brengen. Daar hadden we al vlot weer een lift richting Rheine, geen wereld afstand, maar toch weer een eindje richting het doel. Wederom hadden wij daarna weer snel een lift, dit keer naar Osnabruck. Conversaties waren natuurlijk allemaal in het Duits, waarvan ik dacht dat ik het wel redelijk beheerste, maar een echt inhoudelijk gesprek is toch wel wat anders dan de weg naar de bakker vragen. In Osnabruck werden wij op een onmogelijke plek gedropt, en kregen we pas een lift na een half uurtje. Hier werden wij meegenomen door 2 jonge mannen die naar Melle gingen. Gelukkig hoefden wij niet een heel gesprek op gang te houden en konden wij lekker relaxt op weg naar Melle. Maar de aankomst in Melle bleek wederom een grote deceptie, een klein schijt dorp met een zeer kleine oprit naar de snelweg. Het zal u dan ook niets verbazen dat wij hier een hele tijd hebben gestaan totdat een vrouw zo aardig was om ons naar het volgende tankstation te brengen. Vanuit dat tankstation hadden we meer geluk, we konden meerijden tot aan Magdenburg. Bij deze lift hebben we meer dan vier uur onze Duits skills kunnen oefenen totdat wij rond 20.30 op een tankstation werden afgezet.
Na een hapje eutuh(duitse worst 'VO) was het tijd om weer verder te gaan, maar ondertussen was het al gaan schemeren. Het was dus noodzaak om zo snel mogelijk een lift te vinden. Helaas duurde dit heel lang, er was wel een Pool die niks anders sprak dan ... jawel Pools. Hier begrepen wij dus geen zak van en hebben de lift af moeten wijzen. We begonnen al te wanhopen totdat er een nieuwe BMW uit de 3 serie stopte. Deze vriendelijke mensen moesten niet naar Berlijn, maar naar Potsdam. Na zeer kort overleg werd besloten om maar mee te gaan en vanuit Potsdam de S-Bahn naar Berlijn-Ostbahnhof te pakken. Toen we ons op de zeer comfortabele achterbank hadden genesteld kon de rit beginnen. Dat deze man van doorrijden hield werd snel duidelijk, gemiddeld 180 op de teller, met zelfs een piek momentje van 240 km/u. We waren binnen no time in Potsdam! :D
Vanuit Postdam namen we de S-Bahn naar Berlijn, in deze Trein/Metro kwamen we in gesprek met een enigszins dronken Duitse vrouw die 22 jaar in Ierland had gewoond. Zij had heimwee en had haar man verlaten en was nu net weer een paar weken in Duitsland. Ondertussen moest natuurlijk de meegenomen whisky genuttigd worden, die na zo'n lange dag zeer goed smaakte. Na een half uurtje waren we op de plaats van bestemming en kon het andere team opgezocht worden, dat al zo'n anderhalf uur in de welbekende Amerikaanse fastfood toko verbleef.
Toen was het tijd om het Hostel op te zoeken, een prima toko, we hadden zelfs een eigen badkamer. Het lot gaf ons wel de kamer met de naam Antigoon. De eerste avond waren we allemaal af, en bleven we whisky, goedkope Martini Rosso, en champagne zuipen in het hostel. Dat dit tot brakheid zou leiden stond natuurlijk in de sterren geschreven. Na aandringen van het personeel zijn we toch maar minder lawaai gaan maken en was het tijd om te gaan slapen.
We vertrokken om half twee van het station in Enschede, waarvan uit het team Hinsenveld & Moes vertrokken richting Oldenzaal om daar de A1 te pakken. Na een kwartiertje hadden we al een lift, helaas kon de beste man(hij was 40+, had een iPod, luisterde naar Falco en hij had twee apotheken gehad, maar was daarmee gestopt vanwege zijn onvrede over de farmacie industrie)ons slechts tot Bad Bentheim brengen. Daar hadden we al vlot weer een lift richting Rheine, geen wereld afstand, maar toch weer een eindje richting het doel. Wederom hadden wij daarna weer snel een lift, dit keer naar Osnabruck. Conversaties waren natuurlijk allemaal in het Duits, waarvan ik dacht dat ik het wel redelijk beheerste, maar een echt inhoudelijk gesprek is toch wel wat anders dan de weg naar de bakker vragen. In Osnabruck werden wij op een onmogelijke plek gedropt, en kregen we pas een lift na een half uurtje. Hier werden wij meegenomen door 2 jonge mannen die naar Melle gingen. Gelukkig hoefden wij niet een heel gesprek op gang te houden en konden wij lekker relaxt op weg naar Melle. Maar de aankomst in Melle bleek wederom een grote deceptie, een klein schijt dorp met een zeer kleine oprit naar de snelweg. Het zal u dan ook niets verbazen dat wij hier een hele tijd hebben gestaan totdat een vrouw zo aardig was om ons naar het volgende tankstation te brengen. Vanuit dat tankstation hadden we meer geluk, we konden meerijden tot aan Magdenburg. Bij deze lift hebben we meer dan vier uur onze Duits skills kunnen oefenen totdat wij rond 20.30 op een tankstation werden afgezet.
Na een hapje eutuh(duitse worst 'VO) was het tijd om weer verder te gaan, maar ondertussen was het al gaan schemeren. Het was dus noodzaak om zo snel mogelijk een lift te vinden. Helaas duurde dit heel lang, er was wel een Pool die niks anders sprak dan ... jawel Pools. Hier begrepen wij dus geen zak van en hebben de lift af moeten wijzen. We begonnen al te wanhopen totdat er een nieuwe BMW uit de 3 serie stopte. Deze vriendelijke mensen moesten niet naar Berlijn, maar naar Potsdam. Na zeer kort overleg werd besloten om maar mee te gaan en vanuit Potsdam de S-Bahn naar Berlijn-Ostbahnhof te pakken. Toen we ons op de zeer comfortabele achterbank hadden genesteld kon de rit beginnen. Dat deze man van doorrijden hield werd snel duidelijk, gemiddeld 180 op de teller, met zelfs een piek momentje van 240 km/u. We waren binnen no time in Potsdam! :D
Vanuit Postdam namen we de S-Bahn naar Berlijn, in deze Trein/Metro kwamen we in gesprek met een enigszins dronken Duitse vrouw die 22 jaar in Ierland had gewoond. Zij had heimwee en had haar man verlaten en was nu net weer een paar weken in Duitsland. Ondertussen moest natuurlijk de meegenomen whisky genuttigd worden, die na zo'n lange dag zeer goed smaakte. Na een half uurtje waren we op de plaats van bestemming en kon het andere team opgezocht worden, dat al zo'n anderhalf uur in de welbekende Amerikaanse fastfood toko verbleef.
Toen was het tijd om het Hostel op te zoeken, een prima toko, we hadden zelfs een eigen badkamer. Het lot gaf ons wel de kamer met de naam Antigoon. De eerste avond waren we allemaal af, en bleven we whisky, goedkope Martini Rosso, en champagne zuipen in het hostel. Dat dit tot brakheid zou leiden stond natuurlijk in de sterren geschreven. Na aandringen van het personeel zijn we toch maar minder lawaai gaan maken en was het tijd om te gaan slapen.
maandag 12 april 2010
Pre-event Cantus
Eindelijk was het dan weer zover, een cantus. Maar voordat het kon beginnen moesten er eerste een paar dingen geregeld worden. Ten eerste moest er een logo op onze brasjasjes komen, daar wij dat gaaf vonden. Dit moest geschieden met textielstiften. Eerst een mal van karton gemaakt, om vervolgens lijnen te kunnen overtrekken. Het heeft een paar uur gekost, maar het resultaat mag er wel wezen.
Ook moest er nog iets gekocht worden om mee te kutten, in eerste instantie was het plan om confetti pistooltjes te kopen, die ook achtergebleven waren na het zogenoemde 'homo feest'. Helaas waren deze niet verkrijgbaar op zondag, waardoor het bij confetti knallers van de Action bleef.
Ook moest er nog iets gekocht worden om mee te kutten, in eerste instantie was het plan om confetti pistooltjes te kopen, die ook achtergebleven waren na het zogenoemde 'homo feest'. Helaas waren deze niet verkrijgbaar op zondag, waardoor het bij confetti knallers van de Action bleef.
woensdag 7 april 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)